เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

เด็กก็คือเด็ก ...
เมื่ออยู่ในชั้นเรียนเด็กแต่ละคนมีพฤติกรรมการเรียนรู้ต่างกัน
นิสัยใจคอต่างกัน ครูมักจะพบปัญหาเกี่ยวกับการสอน
ที่เกิดจากเด็กแต่ละคนแตกต่างกัน เช่น
นิสัยการเรียนที่บางคนสนใจ บางคนไม่สนใจเรียน
บางคนมีความรับผิดชอบ บางคนขาดความรับผิดชอบ
บางคนชอบถาม แต่บางคนถามอะไรก็ไม่ตอบ
ซึ่งก็คือปัญหา ซึ่งครูต้องขบคิดว่าเป็นเพราะอะไรและ

ทำอย่างไรนักเรียนของตนเองจะเกิดการเรียนรู้

เจตนารมณ์ของผู้สร้าง

...เพราะมีเพื่อนคนหนึ่งทำบล็อกของตนเองขึ้นมาไว้เพื่อให้คนอย่างเราๆ ได้ไประบายอารมณ์กัน (ดูเหมือนว่าผู้สร้างจะระบายเองซะมากกว่า) ...ทำให้อยากสร้างบล๊อกของตัวเองขึ้นมาบ้าง ขึ้นบ้านใหม่ ที่ชื่อว่า "บ้านเรา" และกลายมาเป็น "โรงเรียนบ้านเรา" เพื่อนำเสนอความคิด มุมมอง ความรู้เกี่ยวกับโรงเรียน เช่น เรื่องเล่าของครู นักเรียน หรือแม้แต่ความรู้ข้อมูลข่าวสารที่น่าสนใจเกี่ยวกับการเรียนการสอน แบบกันเองตามสบายเหมือนบ้านตัวเอง ที่บ้านก็คุยกันทุกเรื่อง ทุกแนวตามประสาคนบ้านๆ ที่จะสรรหามาประจาน เอ๊ย นำเสนอ ...หวังว่าเมื่อเข้ามาเยี่ยม "บ้านเรา"แล้วทุกคนจะมีความสุข มีรอยยิ้ม มีความสบายใจ เพราะคำว่า "บ้าน" ถึงแม้เป็นคำสั้นๆ แต่ความหมายนั้นยิ่งใหญ่ เพราะบ้านไม่ได้หมายเพียงแต่เป็นที่พักอาศัยทางกาย หากเป็นที่พักพิงศัยทางใจ บ้านคือสถานที่ที่ทุกคนโหยหา ทุกคนอาจมีบ้านที่ในจินตนาการที่แตกต่างกัน แต่ที่คงไม่แตกต่างกันคือ สถานที่ใดที่เราเรียกว่า"บ้าน" สถานที่นั้นเราย่อมมีความเป็นส่วนตัว ความเป็นเจ้าของ มีคนที่เรารัก มีชีวิตชีวา และได้ทำในสิ่งที่เราไม่สามารถทำ หรือเป็นได้ เมื่อออกไปสู่สังคม